6.

Nie sądziłam, że to spotkanie wzbudzi we mnie aż tak pozytywne wrażenie. Z pewnością chciałabym to powtórzyć.

Fernando to naprawdę przemiły piłkarz, aż dziwne że zaprosił mnie na kolację… a może powinnam powiedzieć … Randkę? Nie, nie wchodzi to w grę. Kiedyś w telewizji mówili, że się ożenił i ma prześliczną córkę, ale ja nie widziałam u niego obrączki ani sam nie powiedział tego, że ma córeczkę…  Nie wiem o co w tym chodzi, ale mam nadzieje, że jak tak dalej będzie to się wszystko wyjaśni. Nie chciałabym czegoś psuć, bo wiem że to ciężkie do stłumienia. Bardzo go polubiłam, naprawdę. Ma w sobie ten urok, który mnie chyba wręcz hipnotyzuje! Przegadaliśmy ponad połowę kolacji i jeszcze całą drogę do mojego domu. Nawet się z nim pokłóciłam, o to kto ma płacić za tą kolację. Oczywiście Fernando postawił na swoim… I tak, odprowadził mnie do domu jak prawdziwy dżentelmen. Nie pozwolił, bym chodziła po nocy gdzie w każdej chwili ktoś może mi coś zrobić. Bardzo spodobało mi się jego towarzystwo…

Jestem ciekawa jak to dalej będzie.

Rita.

*

Kiedy podszedłem pod swój dom, zobaczyłem że na schodach siedzi David.

- Co jest? – spytałem i przywitałem się z nim uściskiem ręki.

- Nie odbierałeś telefonu, a chciałem się dowiedzieć jak tam u ciebie… - uśmiechnął się. To się nazywa prawdziwy przyjaciel.

Zaprosiłem go do domu. Zdjąłem marynarkę i powiesiłem ją na krześle w kuchni.

- Chcesz coś? – spytałeś, na co Villa pokręcił głową i usiadł przy stole.

- Olalla dzwoniła do mnie, słyszałem, że była lekko wstawiona– powiedział po chwili. Spojrzałem na niego i odstawiłem szklankę, którą właśnie trzymałem.

- Co chciała?

- Chciała z Tobą porozmawiać… Nie ma twojego nowego numeru telefonu, a zapomniała twojego nowego adresu – odpowiedział i spojrzał na mnie – Ona wciąż chce byś do niej wrócił

Ja kręciłem głową.

- Nie mam zamiaru, po tym co mi zrobiła. Po tym jak złamała mi serce?! Nigdy! A wiesz co zrobię?! Pozbawię ją praw rodzicielskich do Nory!

- Wiesz, że tak nie można. Olalla jest matką…

- A ja ojcem, do jasnej cholery! Nie pozwolę by Mała od dziecka patrzyła jak jej matka jest słaba i smutki topi w alkoholu. – powiedziałem zdenerwowany.

- Może masz rację… - Villa podrapał się po głowie – Wiesz, że ryzykujesz karierą?

- Na pewno mam rację. I już jutro pójdę z tym do prawnika. Wiem, że ryzykuje, ale dziecko jest ważniejsze od piłki. Podjąłem decyzje. Jeśli będzie potrzeba przestanę grać… Zrobię papiery na trenera czy coś.

- Dobry pomysł. Zobaczymy. Wiesz, że będziesz musiał mieć dowody na to, że Olalla pije?

Przytaknąłem głową.

- Jakby co, będziesz zeznawał jako świadek w sądzie? – spytałem, patrząc na przyjaciela.

Ten wypuścił głośno powietrze z płuc.

- Oczywiście. – odpowiedział i uśmiechnął się. Nie powiem, ulżyło mi.

- Dzisiaj spotkałem się z Ritą… tą praktykantką ze szpitala – powiedziałem i momentalnie kąciki moich ust się podniosły.

- I jak poszło? – spytał zaciekawiony. Zatarł ręce i chytrze się uśmiechnął.

- Bardzo dobrze. Świetnie się rozumiemy. Przegadaliśmy prawie całą kolację i drogę do jej domu. To naprawdę fantastyczna dziewczyna.

- Powiedziałeś jej o Olalli i Norze?

Pokręciłem głową.

- Ale jej powiem, w odpowiednim czasie… - uśmiechnąłem się smutno.

Rita była zupełnie inna od Olalli. Grzeczna, zabawna, mądra… Olalla była podobna, ale odkąd wzięliśmy ślub cywilny, zmieniła się. Wszczynała awantury bez powodu, piła… Zdradzała. I to wszystko w ciągu roku!

Jak przekonam się jeszcze bardziej do Rity, to o wszystkim jej powiem. Przysięgam.

Przysięgi, które składam przed samym sobą, są najważniejsze.

Fernando.

 ____

oczywiście wątki torresa będą dłuższe, bo to będą dialogi najczęściej.

Przepraszam również, że tak późno dodaje ale w dzień po prostu zapomniałam :P

pisałam odcinki i tak jakoś mi to umknęło xD

Pozdrawiam : *