8.

„ Spotkamy się dzisiaj?” Tak brzmiała treść smsa od Fernando. Tak, na ostatnim spotkaniu wymienili się numerami, czego każda jego fanka mogła tylko pozazdrościć Ricie.

Wybrała jego numer i wcale nie musiała długo czekać.

- Nie dam rady dzisiaj, wybacz – mówiła smutno.

- Co się stało? – spytał i wypuścił głośno powietrze.

- Zmarł mi pacjent na stole. Nie jestem w stanie nigdzie wyjść – wciąż siedziała na podłodze w pokoju socjalnym.

- Skoro góra nie chce przyjść do Mahometa, to może Mahomet przyjdzie do góry? – zaśmiał się. Próbował ją jakoś rozweselić

- Naprawdę nie wiem czy to dobry pomysł… Jeszcze Tobie zepsuje humor i dopiero będzie…

- Podaj mi tylko adres i spodziewaj się mnie koło dwudziestej. – wciąż nie dawał za wygraną. Zależało mu? Każdego dnia coraz bardziej.

Dziewczynie mimowolnie kąciki ust się podniosły i podała piłkarzowi adres, po czym się rozłączyła.

- Rita – do socjalnego wszedł opiekun dziewczyny – Idź do domu. – przykucnął przy niej.

- Nie, naprawdę nie trzeba… - dziewczyna chciała wstać i jakoś przywyknąć do strasznej myśli, lecz lekarz jej uniemożliwił ruch.

- Ja widzę, jak się z tym męczysz. Uwierz mi, że każdy to przechodził i każdy do tego musiał się przyzwyczaić do takich sytuacji. Rozumiem to co teraz przeżywasz i idź do domu. Masz dwa dni wolnego. I nawet nie próbuj się sprzeciwiać.

- Dziękuję bardzo – odpowiedziała i spojrzała na niego.

- Nie dziękuj tylko szoruj mi stąd – zaśmiał się.

***

Założył na nos ciemne okulary i wyszedł ze swojego domu. Wszedł do samochodu i odpalił silnik. Nie chciał by ktoś go zobaczył i snuł jakieś domysły w plotkarskiej gazecie. Nie chciał też przypadkiem Jej zaszkodzić.

Ruszył i skierował się pod wcześniej zapisany adres. Na tylnym siedzeniu leżało białe wino, które chłodziło się przez parę godzin. Po niespełna dwudziestu minutach zaparkował samochód pod jej kamieniczką i rozejrzał się czy nikt przypadkiem go nie śledzi. Wyszedł z samochodu wciąż się rozglądając i wyjął wino.

Wszedł na klatkę uprzednio zamykając samochód z autopilota i skierował się na trzecie piętro.

Zapukał do drzwi i po chwili stała w nich blondynka.

- Witaj – powiedział i pocałował ją w policzek – Przyniosłem wino, bo pomyślałem, że może się dziś przydać.

Gestem ręki zaprosiła go do środka i posłała mu ciepły uśmiech.

- Jesteś u mnie w domu, gdzie rzadko kiedy kogoś zapraszam… a prawie wcale cię nie znam. – zaprowadziła go do małego salonu, w którym jeszcze przed chwilą  był ogromny bałagan.

- Jeżeli chcesz mogę ci co nie co poopowiadać o moim życiu – patrzał prosto w jej oczy, delikatnie się uśmiechając. - Masz kieliszki?

Przytaknęła i udała się do kuchni.

- Rozgość się- krzyknęła i po chwili stała przed nim z dwoma kieliszkami w ręku.

On otworzył wino i rozlał je do szkła. Usiedli na kanapie i Fernando zaczął.

- Z racji tego, że coraz bardziej mi na Tobie zależy i wiem, że jest jeszcze za wcześnie by mówić jakieś wielkie słowa opowiem ci  coś o czym jeszcze prawie nikt nie wie. Może słyszałaś kiedyś o moim ślubie… z Olallą, z którą mam niespełna roczną córeczkę Norę. Otóż, właśnie się rozwodzę – spojrzał na nią i popił łyk wina. Czekał na jej reakcję…

Posmutniała? Trochę. Zdziwiła się? Nie za bardzo.

- Kontynuuj – poprosiła.

- Dzisiaj byłem u adwokata i złożyłem pozew o rozwód. Za kilka dni pewne złożę wizytę w Anglii mojej już niebawem byłej żonie i zabiorę córkę do siebie. Olalla po moim odejściu zaczęła pić…

 - Dlaczego odszedłeś?

- Zdradziła mnie – powiedział smutno. – Wiedz, że zaufałem ci od samego początku…

- Jasne, rozumiem. Nie wyjdzie to po za mury  tego mieszkania – zapewniała z delikatnym uśmiechem.

Czuła się bardzo dobrze w jego towarzystwie, tak jak on w jej. Cieszyła się, że jest tą jedną z nielicznych, której sam Fernando Torres zwierza się , pije w jej mieszkaniu wino i uśmiecha .

- I to raczej byłoby na tyle… - wzruszył ramionami w geście, że wie do ma dalej o sobie mówić – Mogę jeszcze dodać, że moim najlepszym przyjacielem jest David Villa  i mam dwójkę starszego rodzeństwa.

- Ja mogę ci powiedzieć, że również mam dwójkę rodzeństwa z tym, że  brat jest starszy a siostra młodsza – zaśmiała się.

Zdecydowanie od samego początku pokochał jej perlisty uśmiech. Wyrażał więcej niż mało znaczące słowa, opisujące jej stan w jakim się znajdywała.

Dalsza rozmowa nie miała końca. Rozumieli się  bardzo dobrze, w kilku kwestiach się nawet zgadzali i cieszył się bardzo z faktu, że ona lubi piłkę nożną – jego drugą miłość zaraz po Norze, która była jego największym szczęściem i darem od losu w  dotychczasowym życiu.

________

no to mamy ósemkę :) Wciąż będę dodawać odcinki regularnie na każdego swojego bloga, gdyż na wszystkie mam napisane odcinki aż do epilogu! :) Więc spokojna wasza rozczochrana ^^

Plan mam masakryczny, w przyszłym tygodniu już 2 mega sprawdziany i chyba nawet trzeci... Korki z matmy witajcie -.- wreszcie będą fakultety z hiszpana! <3

nie zanudzam i do następnego :*